Յուրաքանչյուր մարդ յուրովի է պատասխանում իր առջև ծառացած հավերժական հարցերին. «Ո՞վ եմ ես, ի՞նչ եմ ես, ի՞նչ է աշխարհը, որում ապրում եմ ես»: Ստեղծագործությունը այն ուղին է, որտեղ փնտրում են այդ հարցերի պատասխանները: Արարման պահի ապրումները տալիս են ուժ` խոչընդոտները հաղթահարելու, ներքին ու արտաքին կոնֆլիկտները լուծելու համար:
«Հանգստյան օրերը սթրեսածին են: Այն օրերին, երբ մարդը զբաղված չի, սթրեսի է ենթարկվում: Ըստ Ֆրանսիայում անցկացված հետազոտության՝ կիրակի օրերին ինքնասպանությունները շատանում են: Սա խոսում է այն մասին, որ սթրեսը դատարկության հետեւանք է, երբ մարդը չգիտի՝ ինչ անել»:
Այսօր մոռացության է մատնվել հոգեբանության մեջ մի մեթոդ, որն անցյալ դարում մեծ համբավ ուներ: Ժամանակին այն առաջադրել էր բուլղարացի գրականագետ, հոգեբան Օրնաուդովը: Այդ մեթոդը կոչվում էր «Կենսագրական տվյալների և արխիվային փաստաթղթերի հոգեբանական վերլուծության մեթոդ», «էպիստոլյար» նյութերի վերլուծություն:
Ինչպիսի՞ն են այն մարդիկ, ում հաջողվում է գայթակղել, հրապուրել, գրավել շատերին: Ինչպե՞ս է պատահում, որ մենք տեղի ենք տալիս՝ առանց դիմադրության, չհասկանալով, թե ինչպես: ժամանակակից աշխարհում ոչինչ չի տալիս ավելի մեծ ուժ, քան թովիչ, հմայիչ, հրապուրիչ լինելու կարողությունը:
Եթե ամեն անգամ, երբ «չի կարելի» ենք ասում երեխային, մի հսկայական զանգ հնչեր, մենք այդ աղմուկին չէինք դիմանա։ Այնուամենայնիվ, ամեն անգամ, երբ արտասանում ենք այդ արտահայտությունը, մեր երեխաների ականջներում այն հնչում է որպես խլացնող զանգահարություն: Արդյոք հնարավո՞ր է դիմանալ դրան։
Սեռականության այլասերվածության վերաբերյալ ինֆորմացիոն հոսքը, բնականաբար, այսօր անհնար է կանգնեցնել: Ամենախոցելի սոցիալական շերտը համարվում է աճող սերունդը:
Քոուչինգը ժամանակակից հոգեբանության մեջ նոր ուղղություն է: Այն ի հայտ է եկել 20-րդ դարի 80-ական թվականներին, երբ հիմնադիրներ Թիմոթի Գոուլվին և Ջոն Ուիթմորը որոշեցին չեմպիոնների հետ անհատական մարզումների դրական փորձը կիրառել նաև հոգեբանության մեջ: Քոուչինգն այսօր հաջողությամբ ներառում է մենեջմենթի, սպորտի, հոգեբանության և փիլիսոփայության ձեռքբերումները:
Աֆազիայի ժամանակ մարդը կորցնում է խոսելու կարողությունը՝ կամ ընդհանրապես չի խոսում կամ խոսում է շատ վատ, կցկտուր, իսկ որոշ դեպքերում էլ խոսում է սահուն, բայց խոսքը բացարձակապես չունի որակ, այլ ավելի շուտ նման է բառերի տարափի:
Ապրումակցում նշանակում է ինչ-որ մեկի հետ համատեղորեն վերապրել դիմացինին, բայց չէ՞ որ դա այլաբանություն է: Ինչպե՞ս կարող է անհատը թափանցել դիմացինի հուզական ոլորտը և նույնականացվել դրան, ամբողջովին տարրալուծվել նրա հուզական ոլորտի հետ, սա իսկապես առեղծված է:
Ռիսկի խմբում են այն աշխատակիցները, ովքեր բավարարված չեն իրենց մասնագիտությամբ, կարգավիճակով, աշխատավարձով կամ կոլեկտիվով։ Վիճակագրական տվյալներով՝ աշխատանքից ազատվելու դիմումների մոտ 80%-ը ներկայացվում է հենց արձակուրդից հետո
